– SPOILER İÇEREBİLİR –
Emin Alper’in ilk dizi denemesi “Alef”. Yapılan reklamlarla daha vizyona girmeden merak uyandırdı. Kenan İmirzalıoğlu, Melisa Sözen, Ahmet Mümtaz Taylan ve Müfit Kayacan gibi okkalı isimlerden oluşan oyuncu kadrosu, tuhaf alışılmamış ismi ve görsel şölen sunan kamera çekimleri ile iddialı olduğunu hissettirdi. Blutv’de başlamasının ardından klasik Türk dizileri gibi olmadığını 40 dakikalık bölümleriyle gösteriverdi. Bir kaç prolog diyebileceğimiz jenerik öncesi çekimleriyle seyircisini mest etmeyi de başardı. Dizinin kendi adından başlayarak karakterlerin isimlerine kadar pek çok karede ağır bir sembolizm hissettirdi. -Örneğin “Settar Komiser”; “Settar” Arapçada örten veya gizleyen demektir- Her bir bölümün ardından bir sonrakinde neler olacak merakını hep diri tuttu ve 8 bölümün sonunda da makul ve ölçülü sayılabilecek bir finalle noktalandı.
Bir çok seyircinin zevkle izlediğini düşünüyorum. Ben de genelde lezzet aldım ancak bittiğinde içimde rahatsız olduğum yerler oluştu. Yani içime sinmeyen senaryo boşlukları tarzından şeyler. Aslında senaryo iddialı bir şekilde ben buradayım diyor. Tasavvuftaki sapık mezhepler orjinal ve bakir bir konu. Ancak bunu sinema diline aktarıp hedeflenen etkiyi oluşturabilmek çok kolay değil. Suç ve inanç ekseninde insanların hikayelerine konuk oluyoruz. Aşkın tonlarına hızlı bir bakış atmamıza izin veriyor; dünyevi kadın-erkek aşkından başlayıp, uhrevi basamaklarda vahdet-i vücud ve mevcud arasında gel-git yapıp en sonunda da dünyadaki hem cinsine vurulmasına kadar geçen sürecin sadece fragmanını gösteriyor. Sanırım süre sıkıntısından, bazı yerler yüzeysel, üstün körü ve biraz da eğreti duruyor. Settar’ın hikayesi ile Kemal’in hikayesi birbirine aynalık edecekken, Kemal çok sığ bir hayalet kovalayıcısı olarak kalakalmış.
Bunların ötesinde en rahatsız olduğum detay, İngiliz menşe bir komiser ve onun karışık ve temelsiz hikayesi. İngiltere’de polislik yaparken kafanıza esip Türkiye’ye gitmeye karar veriyorsunuz ve ertesi gün işe başlıyorsunuz hem de komiser olarak. Hmm. Ben almayayım, alana da mani olmayayım. Gereksiz “yurtdışı” elementleri kullanılmış. Yaşar’ın başlardaki ağırlığı ve oturaklılığı korunamamış hatta o gereksiz Londra sohbetine kadar işi düşürmüşler. Senaryodaki ilham fikir çok güzel ancak detaylarda sorunlar var.
Görsellik çok başarılı. Zaten “drone” teknolojisi en çok biz sinema severlere yaradı. Gelişen kamera teknikleri, pastel ışıkla oluşturulan sıcak atmosfer ve kıvamında oyunculuk “Alef”in en güçlü yönleri. Ahmet Mümtaz Taylan bir gömlek yukarıda Kenan İmirzalıoğlu’ndan. Kenan İmirzalıoğlu bazı sahnelerde “Deli Yürek” Yusuf’un suratındaki silinmez agresifliğini tekrarlasa da genel manada başarılı. Melisa Sözen kendini gösterecek kadar rol alamamış. Belki bir kaç yerde de duygularını gösterirken tutuk kalmış. Ama dizi genelinde ki tüm oyuncular özenle seçilmiş. Bu da “Alef”in en güçlü taraflarından.
Doğrusu “Alef” beklentimin az altında kaldı. Çok daha iyi ve karanlık yapılabilirdi. Ceset sahnelerindeki detayları bolca sergilemek yerine az ve öz, sırlı, gizemli bir anlatım tercih edilebilirdi. Eksiklerine rağmen “Alef” izlenebilir. Seyircisinde hayal kırıklığı oluşturmayacaktır. Türk sinemasının üç harflileri konu almayan gerilim çekebileceğine olan inancı da artırması adına önemli bir yapıt “Alef”. Zaten Emin Alper “Abluka” gibi ilkleri seviyor. Kendisini zevkle takip ediyorum. Lütfen daha fazla çeksin 🙂
2018 2019 2020 Ahmet Mümtaz Taylan Baltasar Kormakur Bediüzzaman Chris Hemsworth Crime Drama Dermot Mulroney Diane Kruger Disleksi Dislexia Dizi Drama Emin Alper Enikonu Her Konu Extraction film Kenan İmirzalıoğlu Kendimce Kitap Kitap Tanıtımı Mehmet Özgür Melisa Sözen Müfit Kayacan Netflix Postmodern Romania Said Nursi Sam Hargrave Sam Sheppard Series Sessiz Oda Sinema Tema BALCI Tiyatro Turkey Türk Ugur BALCI Uğur Balcı Yalvaç Anadolu Lisesi Zerrin Tekindor zihni Zihni Açık İngilizce
